Bluszczyk kurdybanek

Bluszczyk kurdybanek (Glechoma Hederacea) jest rośliną powszechnie występującą w całej Europie. Jego wygląd może się różnić w zależności od stanowiska.

W wysokiej trawie, czy zaroślach będzie miał wydłużone pędy o zielonych, delikatnych liściach. W pełnym słońcu natomiast pędy są krótkie, liście drobniejsze, pofałdowane, a cała roślina zabarwia się na czerwono-fioletowo-zielony kolor.

Surowce lecznicze

Najbardziej wartościowe jest ziele zebrane z nasłonecznionych miejsc. Suszymy szybko, w temperaturze nie przekraczającej 40 stopni. Przechowujemy w szczelnych słojach.

Ziele bluszczyku

Związki czynne

Olejek eteryczny, garbniki, kwasy organiczne, flawonoidy, sole mineralne.

Działanie i zastosowanie

Ziele kurdybanka od dawna uważane jest za roślinę oczyszczającą z toksyn (np. przy zatruciu ołowiem). Wykazuje również działanie moczopędne, przeciwzapalne, odkażające, ściągające, wykrztuśne i wzmacniające. Rozszerza oskrzela, ułatwiając oddychanie. Doskonały w leczeniu chrypki, kaszlu, oraz zapalenia oskrzeli, płuc i zatok. 
Przetwory z bluszczyka działają żółciopędnie i leczą stany zapalne dróg moczowych. Kurdybanek zawiera substancje chroniące miąższ wątroby przed uszkodzeniem toksynami, marskością i stłuszczeniem. Łagodzi nieżyty przewodu pokarmowego. Pobudzając przemianę materii reguluje wypróżnianie. 
Napar i nalewka z bluszczyka działają łagodząco na stany zapalne skóry, zmniejszają łojotok oraz hamują rozwój grzybów i bakterii (np. przy łupieżu).
Rozdrobnione świeże ziele oraz intrakt przyspieszają gojenie ran.

Przyprawa z dzikich ziół

Przetwory

Intrakt

100 gram świeżego ziela zmielić i zalać 300 ml gorącego alkoholu 60-70%, wytrawiać co najmniej tydzień i przefiltrować. Zażywać 3 razy dziennie po 5 ml.

Syrop

1 część intraktu + 1 część miodu lub syropu malinowego. Zażywać przy katarze lub kaszlu 1 łyżkę co 4-6 godzin.

Odwar

1 łyżkę ziela zalać 1 szklanką ciepłej wody i gotować pod przykryciem 5 minut. Odstawić na 10 minut i przecedzić. Pić 2-3 razy dziennie 1/2 szklanki przed posiłkiem. Zewnętrznie do przemywań i okładów.

Źródło: dr H. Różański ” Medycyna dawna i współczesna „,  A. Ożarowski ” Ziołolecznictwo dla lekarzy „

Obraz Hans z Pixabay

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *