Kannabinoidy są związkami chemicznymi wytwarzanymi min. przez konopie. No właśnie, „między innymi”… bo chociaż utożsamiamy je przede wszystkim z konopiami, to również organizmy ludzi i zwierząt potrafią je wyprodukować.
W konopiach zidentyfikowano ponad 100 różnych kannabinoidów. Oddziałują one na receptory kannabinoidowe CB1 i CB2, które znajdują się w organizmach ludzi i zwierząt. Receptory CB1 umieszczone są w mózgu, układzie nerwowym, sercowo-naczyniowym, rozrodczym, pokarmowym oraz mięśniach szkieletowych. Receptory CB2 rozmieszczone są w grasicy, śledzionie, migdałkach, węzłach chłonnych, trzustce i szpiku kostnym.
Ze względu na dużą liczbę receptorów w organizmie kannabinoidy stymulują wiele procesów życiowych. Co raz szerzej badane jest zastosowanie kannabinoidów w medycynie, szczególnie w przypadkach:
- jako środek przeciwwymiotny w trakcie radio- i chemioterapii onkologicznej
- ułatwianie przyrostu masy ciała w trakcie wyniszczających chorób
- poprawianie czynności ruchowych przy stwardnieniu rozsianym
- obniżanie ciśnienia wewnątrzgałkowego przy jaskrze
- lek uśmierzający ból w nerwobólach
- leczenie choroby Parkinsona i tików poprzez hamowanie ruchów mimowolnych
Olejek CBD – pakiet 2+1 gratis
Najbardziej znanymi i przebadanymi kannabinoidami są THC i CBD.
Tetrahydrokanabinol THC jest odpowiedzialny za efekty psychoaktywne – aktywuje głównie receptory CB1. Ponadto działa:
- przeciwwymiotnie,
- przeciwbólowo,
- relaksująco,
- przeciwdepresyjnie i przeciwlękowo,
- rozluźnia napięte mięśnie szkieletowe,
- stymuluje apetyt,
- pomaga w walce z uzależnieniami od twardych narkotyków i alkoholu (jako bezpieczniejszy substytut)
Cannabidiol CBD jest najważniejszym z niepsychoaktywnych kannabinoidów. Nie uzależnia i daje niewielkie skutki uboczne. Działa:
- przeciwzapalnie,
- przeciwdrgawkowo (zmniejsza częstość padaczkowych u dzieci)
- przeciwlękowo,
- immunosupresyjnie
- neuroprotekcyjnie (chroni układ nerwowy)
- przeciwbólowo
- zmniejsza wzrost komórek nowotworowych
- reguluje głód
O wykorzystaniu konopi w medycynie pisał już Paracelsus (1493-1541), który zalecał Cannabis sativa L w przykurczach. Hieronymus Bock-Tragus (1498-1554) stosował nasiona konopi przy suchym kaszlu, a ziele do okładów przy podagrze. Pietro Andrea Mattioli-Matthiolus (1501-1578) pisał, że sok z ziela usuwa ból ucha, olej zalecał przy marskości wątroby, a wywar przy przeziębieniu układu moczowego. Albrecht Von Haller (1708-1777) uważał nasiona konopi za środek przeciwbólowy i miejscowo znieczulający.
Dr med. Gerhard Madaus należał do nielicznych autorów, którzy podawali rzeczywiste uzycie danego zioła w medycynie ludowej różnych krajów, lub grup etnicznych. Konopie siewne w Danii były stosowane przeciw rzeżączce i grypie jelitowej, a razem z mlekiem na suchy kaszel. Zewnętrznie jako środek chłodzący, łagodzący. We Włoszech konopie siewne znalazły zastosowanie jako lek uspokajający na astmę. N Litwie, w medycynie weterynaryjnej, olej konopny używano w leczeniu świerzbowca u owiec, a nasiona dawano kurom dla zwiększenia nieśności. W Polsce świeże liście konopi siewnej utarte ze smalcem dawano na trudno gojące się rany.
Źródło: „Żyj naturalnie” nr 29/2022
Dr Gerard Madaus przekazał nam szczególnie cenną wiedzę, która wykorzystują producenci preparatów z poszczególnymi kannabinoidami.
Według zielarzy ekstrakt z całej rośliny jest lepszy niż wyizolowany związek, ponieważ substancje nieaktywne wzmacniają działanie substancji aktywnych oraz łagodzą skutki uboczne. W roku 1998 profesorowie Raphael Mechoulam i Shimon Ben-Shabat zbadali to zjawisko i nazwali je „efektem otoczenia”. Synergiczne działanie kannabinoidów potwierdzili badaniami nad pacjentami z nowotworem.
Żródło: „Żyj naturalnie„, Instytut diagnostyki i leczenia bólu, Acta Media
*Obraz Erin Stone z Pixabay