Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans L.) jest niską, silnie rozgałęzioną byliną. Rozeta liści przybiera kolor ciemnozielony, lub czerwono-purpurowy, a kwiaty maja kolor niebiesko-fioletowy. Dosyć pospolicie występuje na łąkach, polanach, a także w przydomowych ogródkach.
Surowce lecznicze
Do celów leczniczych zbieramy ziele dąbrówki w okresie kwitnienia.
Związki czynne
Dąbrówka rozłogowa jest źródłem flawonoidów, zawiera pochodne kwasu hydroksycynamonowego, diterpeny, antocyjany, fitosterole i kwas askorbinowy
Działanie i zastosowanie
Substancje czynne zawarte w dąbrówce mają działanie przeciwzapalne i ściągające. Dzięki zawartości flawonoidów działa moczopędnie i lekko przeciwobrzękowo.
Napar z dąbrówki rozłogowej hamuje wydzielanie łoju i tym samym przyczynia się do zmniejszenia zmian trądzikowych. Stosowany jest również przy przetłuszczających się włosach.
W medycynie tradycyjnej dąbrówka była wykorzystywana do leczenia ran, stanów zapalnych powiek i spojówek, żylaków odbytu.
Ze względu na działanie przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i ściągające, napary z dąbrówki można stosować do płukania jamy ustnej podczas leczenia pleśniawek i aft. Napar ma silne działanie przeciwreumatyczne, przeciwartretyczne, żółciopędne, odtruwające i regenerujące wątrobę.
Przetworów z dąbrówki nie powinny stosować kobiety w ciąży, dzieci, oraz osoby cierpiące na przewlekle zaburzenia układu pokarmowego.
Przepisy
Napar
1 łyżkę ziela zalać 1 szklanką wrzącej wody i zaparzać pod przykryciem 15 minut.
Napar pić trzy razy dziennie po 100 ml przy zaburzeniach metabolicznych, chorobach wątroby, biegunce, wrzodach żołądka, oraz w czasie infekcji górnych dróg oddechowych.
Okłady na oczy działają ja napar ze świetlika – stosować 2-3 razy dziennie po 30 minut przy wszelkich stanach zapalnych oka, alergii oraz w celu złagodzenia obrzęku po urazach.
Szybka maść
Świeże ziele utrzeć z masłem, tranem lub olejem lnianym.
Mazidło przyspiesza gojenie ran i ustępowanie wyprysków, w tym atopowego zapalenia skóry. Nadaje się również do leczenia odmrożeń, oparzeń i owrzodzeń.
Źródło: Medycyna dawna i współczesna