Lebiodka pospolita (Origanum vulgare L.) jest byliną z rodziny Wargowatych, występującą w Europie, Azji Mniejszej i na Syberii. Często można ją spotkać w zaroślach, na skrajach lasów i nasłonecznionych pagórkach.
Lebiodka wytwarza pełzające kłącza oraz liczne wzniesione łodygi, rozgałęzione w górnej części, owłosione i czerwonawe.
Liście lebiodki, znanej jako oregano, są jajowate, zazwyczaj bez ząbków, naprzeciwległe. Kwiaty drobne, purpurowe lub jasnoczerwone. Cała roślina charakteryzuje się mocnym aromatem.
Surowice lecznicze
Do celów leczniczych zbieramy od czerwca do września górne części zakwitających pędów i suszymy w warunkach naturalnych, w cieniu i przewiewie.
Związki czynne
Ziele lebiodki zawiera ponad 1% olejku eterycznego (bogatego w fenole), flawonoidy, garbniki, fitosterole, związki żywicowe, substancje goryczowe i sole mineralne.
Olejek z oregano – Aura Herbals
Działanie i zastosowanie
Ziele lebiodki zwiększa w niewielkim stopniu wytwarzanie śliny, soku żołądkowego oraz żółci. Delikatnie wzmaga wydzielanie śluzu, szczególnie w górnych drogach oddechowych, a także czynność gruczołów potowych oraz nerek. Zawartość flawonoidów wpływa na rozkurczowe działanie lebiodki na mięśnie gładkie oskrzeli, jelit, dróg żółciowych i moczowodów, oraz na macicę w okresie krwawień miesięcznych. Garbniki i fenole wykazują działanie przeciwbiegunkowe, bakteriobójcze, a także wiążą szkodliwe produkty przemiany materii.
Przetwory z lebiodki najczęściej stosuje się jako lek łagodnie moczopędny. Poprawiają funkcjonowanie wątroby, dróg żółciowych, żołądka, jelit. Pomagają przy nadmiernej fermentacji i wzdęciach.
Ziele lebiodki stosujemy przy nieżytach górnych dróg oddechowych, kaszlu i utrudnionym odkrztuszaniu.
Oregano jest również skuteczne w świądzie skóry, trudno gojących się ranach, zapaleniu jamy ustnej i gardła.
Przetwory
Napar
2 łyżki ziela zalać 2 szklankami wrzącej wody i zaparzać pod przykryciem 15 minut. Odstawić na 10 minut i przecedzić. Pić 1/2 – 2/3 szklanki 2-3 razy dziennie 30 minut przed posiłkiem jako lek rozkurczowy i żołądkowy, a po posiłku jako wiatropędny i wykrztuśny.
Źródło: „Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie” – A. Ożarowski, W. Jaroniewski